به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

خودکشی چطور اتفاق می‌افتد؟

تاریخ انتشار: ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۶۴۵۸۴

به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما، خودکشی پدیده‌ای است که سالیان دراز از روابط سنتی تا روابط پیچیده شهری امروزی گریبان بشر را گرفته و در فراز و نشیب تحولات اجتماعی قلب و روح خانواده‌ها و اجتماع را آزرده ساخته است.

به بهانه روز پیشگیری از خودکشی. چگونه مانع خودکشی بشویم؟ یک مدرس روانشناسی دانشگاهی گفت: ما آدم‌ها موجودات اجتماعی هستیم و نیاز به روابط داریم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند! روابطی حمایتگرانه که در آن احساس ارزشمندی و همدلی داشته باشیم و بدانیم واقعا یک نفر هست که ما را با همه نقص‌ها بپذیرد. وقتی که ما مفید نباشیم، به خود افتخار نمی‌کنیم و احساس شایسته بودن نداریم، در نتیجه ممکن است در آخر به پوچی برسیم و حتی این تفکر به خودکشی جسمانی منجر شود.   همه ما در طول زندگی احساس تنهایی، افسردگی، بی کسی و نا امیدی را تجربه می‌کنیم. مرگ یکی از عزیزان، شکست در برقراری ارتباط از جمله مواردی هستند که اعتماد به نفس ما را تحت تأثیر قرار داده و احساس بی ارزشی را در ما به وجود می‌آورند. از آنجایی که ساختار هیجانی و تربیتی هر شخص منحصر به فرد است، در شرایط مختلف پاسخ‌های متفاوتی می‌دهد. در تشخیص اینکه آیا فردی واقعاً قصد خودکشی دارد یا خیر، باید موقعیت بحرانی وی به دقت بررسی گردد.   هرکدام از ما آدم‌ها در مقابل فشار‌ها و چالش‌های زندگی به یک سری واکنش‌ها پناه می‌بریم. واکنش‌هایی که ما نسبت به چالش‌ها نشان می‌دهیم، همیشه واکنش‌های درستی نیست.   وقتی چالشی در زندگی ما پیش می‌آید، باعث می‌شود که اضطراب ما به شدت بالا رفته و جلوی تفکر کردن را بگیرد. وقتی تفکر منطقی ما یا تفکری که مبتنی بر پیدا کردن راه حل است مسدود شود و نتواند نقشی ایفا کند، اضطراب بالا رفته و هیجان‌های ترسناکی را به وجود می‌آورد و بعضی افراد دست به واکنش‌هایی می‌زنند که متاسفانه منجر به خودکشی و از بین بردن خود می‌شود.   این چرخه به صورت کلی اتفاقی است که در روان یک آدم می‌افتد که یک دفعه و در یک لحظه به اصطلاح روانشناسی actout می‌کند و واکنشی نشان می‌دهد و دست به چنین اقدامی می‌زند.   در دوره کنونی ما با پدیده‌ای به نام افسردگی مواجه هستیم که مسلما در دنیای مدرن آدم‌ها با افسردگی با درصد خیلی بالایی درگیر هستند؛ حال افسردگی بدین معنا است که بر روی نداشته‌های زندگی خود، ناکامی‌ها و شکست‌ها و چیزایی که می‌خواستیم و به دست نیاوردیم تمرکز کنیم.   وقتی که این مدل فکر کردن بخشی از شخصیت، معنای زندگی و نگاه به زندگی ما را تشکیل دهد و در واقع جهان‌بینی ما بشود؛ این چنین که این جهان جایی است که فرد همیشه باید شکست بخورد، ناکام بماند، عدالتی وجود ندارد و جنس افکار ما این چنین شود، اتفاقی که می‌افتد این است که انگیزه ما برای اقدام کردن از ما گرفته می‌شود و ما به نوعی در زندگی فلج فلج می‌شویم؛ لذا همه این اتفاقات در ذهن ما است و دست به اقدام جدیدی نمی‌زنیم و طرحی برای زندگی خود و برای جامعه خلق نمی‌کنیم و افکار خلاقانه از ما گرفته می‌شود. پیش از خودکشی فیزیکی، خودکشی روانی صورت می‌گیرد وقتی که ما مفید نباشیم به خود افتخار نمی‌کنیم و احساس شایسته بودن نداریم، در نتیجه ممکن است در آخر به پوچی برسیم و حتی به خودکشی جسمانی منجر شود، ولی قبل از این که خودکشی جسمانی در این مقطع شکل بگیرد، ما اول در روان خود و در ذهن خود خودکشی می‌کنیم و به دنبال آن ممکن است که اقدام فیزیکی هم داشته باشیم.   یک سری از شخصیت‌ها هستند که یک دفعه اضطراب زیادی را تجربه می‌کنند و کورتکس مغز که بخش تفکر منطقی ما است تعطیل می‌شود، در لحظه به خودکشی فکر کرده و اقدام می‌کنند، اما یک دسته از افراد هم هستند که به واسطه افسردگی شدیدی که دارند، اول در ذهن خود، خود را از بین می‌برند و بعد ممکن است که منجر به از بین بردن فیزیکی خود شوند.    اقدام هر دو دسته برای جامعه مضر است و تاثیر بسیار بدی روی اطرافیان می‌گذارد و می‌تواند الگویی برای هم سن‌وسال خود باشند که به یکباره این تصمیم گرفته شد و انجام داد، لذا تبعات بد خودش را دارد. کسی که اول در ذهن خود می‌خواهد خودش را نابود کند و به این نتیجه برسد که آدم مفیدی نیست، به نظر من این فرد هم می‌تواند در دراز مدت بر اطرافیان تاثیر سویی داشته باشد و شاید با بحث‌هایی که با دیگران می‌کند و یا با سکوتش اول محیطش را تحت تاثیر قرار دهد و شاید اقدام به خودکشی هم نکند، ولی در ذهنش افسردگی شدیدی را تجربه کند.   به اصطلاح روانشناسی یک تیپ شخصیتی وجود دارد به نام تیپ شخصیتی مرزی که معروف به افراد خودکشی‌گر هستند و احتمال خودکشی در این افراد زیاد است، چراکه به واسطه هیجانی شدن و تصمیمات هیجانی گرفتن می‌توانند هم به جسم خود آسیب برسانند و هم خودشان را از بین ببرند. در عین حال افرادی هم هستند که ما در افراد موفق می‌بینیم که فرد به اهداف خود رسیده، اما یک دفعه دست به خودکشی می‌زند.   ما آدم‌ها موجودات اجتماعی هستیم و نیاز به روابط داریم. روابطی حمایتگرانه که در آن احساس ارزشمندی و همدلی داشته باشیم و بدانیم واقعا یک نفر هست که ما را با همه نقص‌ها بپذیرد. بعضی مواقع آدم‌های موفق به واسطه پر مشغله بودن و این مسیر سختی که پشت سر گذاشتند ممکن است که چنین روابطی را از دست بدهند، بدین معنا که فرد احساس کند شاید من به واسطه داشته‌هایم برای کسی ارزشمند هستم، ولی آیا خود حقیقی من و شخصیت من برای کسی دوست داشتنی و ارزشمند هست؟ بعضا این خلا در روابطی که آیا ما احساس ارزشمندی می‌کنیم ما را به پوچی می‌رساند و دلیلی برای زنده بودن نمی‌کنیم و افراد خود را از بین می‌برند؛ لذا حضور ما در روابطی که در آن احساس ارزشمندی واقعی داشته باشیم خیلی مهم است و می‌تواند جلوی این اتفاق را بگیرد و این افسردگی و فکر خودکشی از ما دور شود. اینکه ما بتوانیم خوب به افراد آموزش دهیم که ما به چه دلیل خلق شدیم و هر کدام از ما رسالت‌مان را در این دنیا پیدا کنیم و در جهت رسالت خود ارزش گذاری و هدف‌گذاری کنیم، بیشتر بخوانید : واقعاًمن کی هستم؟ زندگی ما زندگی با معنایی می‌شود و جهان‌بینی و دلیلی برای بودن پیدا می‌کنیم که بتوانیم به واسطه معنایی که داریم چالش‌های زندگی را تحمل برای آن راه حل پیدا کنیم، اما اگر به بی‌معنایی برسیم و جهان‌بینی نداشته باشیم، در سطح اتفاقات زندگی گم شده و خودمان و روح الهی مان و رسالتی که به خاطر آن به این دنیا آمدیم گم می‌کنیم و یادمان می‌رود که ما به این دنیا آمدیم تا با این چالش‌ها بزرگ‌تر و آگاه‌تر شویم.   منبع : خبرگزاری حوزه

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: سبک زندگی دینی سبک زندگی اسلامی احساس ارزشمندی داشته باشیم واکنش ها چالش ها آدم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۶۴۵۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

روند افزایشی خودکشی از ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۱

خودکشی، امری عمومی در جوامع انسانی است. از این رو، می‌توان آن را هم در تمام جوامع و هم در دوره‌های گوناگون تاریخی سراغ گرفت. هر چند خودکشی با عوامل محیطی و اجتماعی ارتباطی تنگاتنگ دارد، اما همیشه و در هر شرایطی به عنوان مسأله اجتماعی بروز پیدا نمی‌کند. آن چه که خودکشی را در سطح مسأله اجتماعی بازنمایی می‌کند، از یک سو نرخ خودکشی و از سوی دیگر احساس عمومی نسبت رواج آن و نیز تمایل به خودکشی است. نرخ خودکشی هر چند خود را در آمارها نشان می‌دهد، اما در مواجهه با مصادیق خودکشی، فهم عامه نیز درکی از رسیدن تعدد خودکشی به مرزهای نوعی از ترس اجتماعی دارد؛ چرا که خودکشی در شرایط آنومیک و بحرانی، پدیده‌ای سرایتی است و با گسترش و تنوع آن، افراد مستعد را به خود مشغول می‌کند.

-اگر فضای اجتماعی تقویت کننده این تمایل و احساس باشد، خودکشی مانند یک ویروس ذهنی، افراد بسیاری را با خود درگیر می‌کند. خودسوزی زنان ایلامی نمونه بارز این سرایت‌پذیری است. خودکشی پزشکان نیز از این نوع است؛ وقتی پزشکی که از نظر ما دارای شغلی با منزلت اجتماعی بالایی است و به نظر موفق می‌آید، به عنوان فردی اثرگذار بر محیط خود نقش‌آفرینی می‌کند، دست به خودکشی می‌زند، دیگر پزشکان را به عنوان راهی برای رهایی از فشارهای محیطی به اندیشه وامی‌دارد. این که در مدت کوتاهی، جامعه با خودکشی افرادی مواجه شده که پیش از آن یا در این باره خبری نمی‌شنید و یا چنان نادر بود که شاخک‌های فهم عامه نسبت به آن به عنوان موضوعی متفاوت حساس نمی‌شد، واجد اهمیت است. ۲۰ خودکشی موفق پزشکان در سال گذشته، عدد کوچکی نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. خودکشی کارگران در محل کار خود از طریق حلق آویز و یا خودسوزی که سال گذشته موارد متعددی گزارش شد، از این زمره است که می‌تواند به راحتی به دیگرانی که آن شرایط را دارند، سرایت کند.

وقتی به خودکشی به عنوان پدیده اجتماعی نگاه می‌کنیم، باید آمار آن و روند تحولات آن را مورد توجه قرار دهیم. متأسفانه آمار خودکشی در ایران چندان دقیق نیست. سابقه گردآوری منظم آمار خودکشی در ایران چندان طولانی نیست و ما اطلاعات دقیقی از آمار خودکشی دهه‌های گذشته را یا نداریم و یا دقیق نداریم. به عنوان مثال، آمار ثبتی مشخصی از خودکشی پیش از انقلاب و دو دهه اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی نداریم. در حال حاضر نیز بین آمار انتشار یافته از سوی مرکز آمار ایران در سالنامه‌های آماری که عمدتا متکی به آمار نیروی انتظامی است با آمار پزشکی قانونی تفاوت وجود دارد که قابل توجیه است(اولی مربوط به خودکشی در صحنه وقوع خودکشی و دومی مربوط به نتیجه خودکشی پس از رساندن فرد به بیمارستان و عدم موفقیت درمان در مورد تعدادی دیگر می‌شود)، اما انتشار دوگانه آن می‌تواند موجب خطای توصیف و تحلیل پدیده خودکشی شود.

به عنوان مثال داده‌های سالنامه آماری مرکز آمار ایران طی سال‌های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۱ نشان می‌دهد که ۲۷۱۶۸ نفر بر اثر خودکشی فوت شده بودند. این در حالی است که براساس آمار سازمان پزشکی قانونی کشور فوت‌شدگان ناشی از خودکشی در این دوره ۳۸۶۹۱ نفر بود که حدود ۱۱۵۲۳ نفر بیشتر از مرکز آمار ایران است. به هر صورت باید در نظر داشته باشیم که آمار موجود در ایران، حداقلی است و واقعیت تعداد خودکشی بیش از تعدادی است که اعلام می‌شود؛ چرا که باید در نظر گرفت که ما در ایران با نوعی از پنهان کاری در بیان خودکشی در برخی از لایه‌های اجتماعی به خاطر انگ خودکشی مواجه هستیم، و یا حتی نگاه امنیتی به خودکشی در بین برخی افراد و سازمان‌ها می‌تواند در انتشار آمار خودکشی سهم داشته باشد. با این حال، بر اساس آمار منتشر شده که وضعیت حداقلی را به نمایش می‌گذارد، میزان و روند خودکشی در ایران، قابل تأمل است و نیازمند توجه خاص به شرایطی که در حال تشدید خودکشی در ایران است.

اطلاعات آماری مربوط به خودکشی در سال گذشته(۱۴۰۲) هنوز منتشر نشده است، اما در سال ۱۴۰۱ بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران بیش از ۶ هزار نفر بر اثر خودکشی فوت کرده‌اند که به نظر می‌رسد در سال ۱۴۰۲ افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است. تعداد خودکشی منجر به فوت در سال ۱۴۰۰ از سوی نیروی انتظامی ۵۰۸۵ نفر بیان شد که در سال ۱۴۰۱ حداقل ۱۸ درصد رشد داشته است. اگر سال ۹۵ را برای مقایسه در نظر بگیریم، تعداد خودکشی منجر به مرگ در ایران حدود ۵۹ درصد رشد داشته است. این میزان رشد، نشان می‌دهد که نمی‌توان مدعی بود رشد خودکشی تابعی از رشد جمعیت است؛ چرا که جمعیت ایران طی این ۷ سال، ۵۹ درصد رشد نداشته است. رشد جمعیت ایران در سال ۱۴۰۱ در مقایسه با سال ۹۵ حدود ۹.۵ درصد می‌شود؛ بنابر این، درصد رشد خودکشی در ایران طی این مدت حدود ۶.۲ برابر درصد رشد جمعیت بوده است. پس باید علل افزایش میزان خودکشی را جای دیگری جستجو کنیم.

از زوایه‌ای دیگر به آمار خودکشی در ایران نگاهی بیاندازیم. نرخ خودکشی موفق که بر مبنای ۱۰۰ هزار نفر محاسبه می‌شود در سال ۱۴۰۱ بنا به گفته رییس مرکز مشاوره دانشگاه علوم پزشکی ایران به ۷.۴ نفر رسید. کافی است بدانیم نرخ خودکشی در سال ۱۳۸۸ حدود ۴.۱ نفر بود؛ یعنی طی ۱۴ سال اخیر بر نرخ خودکشی ۳.۳ نفر افزوده شده است. به عبارتی، نرخ خودکشی در دو دهه اخیر رو به فزونی بوده است و در مقایسه با سال ۸۸ فاصله اندکی تا دو برابر شدن دارد. این در صورتی است که نرخ اقدام به خودکشی در اوایل دهه ۶۰ حدود ۱.۳ بود؛ که قطعا نرخ خودکشی‌های موفق در آن سال بسیار کمتر از این میزان است. با توجه به این که به ازای هر خودکشی موفق بین ۲۰ تا ۳۰ برابر اقدام به خودکشی داریم، احتمالا در سال ۱۴۰۱ بین ۱۲۰ تا ۱۸۰ هزار اقدام به خودکشی داشتیم.

حال اگر حد وسط این دو را در نظر بگیریم بر حسب ۱۵۰ هزار اقدام به خودکشی، نرخ اقدام به خودکشی ۱۷۶.۵ خواهد بود؛ یعنی در سال ۱۴۰۱ از هر ۱۰۰ هزار نفر ۱۷۶.۵ نفر اقدام به خودکشی کرده‌اند که در مقایسه با ابتدای دهه ۶۰ نرخ اقدام به خودکشی حدود ۱۳۵ برابر شده است. این افزایش عجیب، ناشی از شرایط کلان حاکم بر جامعه ایران و سیر تحولات آن در چند دهه گذشته است. باید توجه داشت که انباشت مسائل در شرایط کنونی به‌ویژه چند سال اخیر، به شرایط فوق هشدار رسیده و ضروری است نهادهای مسئول نسبت به آن توجه ویژه داشته باشند. این توجه نه در تقویت فعالیت‌های مددکاری مانند اورژانس ۱۲۳ ـ که البته در جای خود بسیار مهم است ـ بلکه به تغییر رویه‌هایی معطوف است که جامعه ایرانی را با بحران گذران زندگی و فرایند کاهش شأن انسانی افراد در موقعیت‌های پایدار و بازتولیدشونده توهین و تحقیر و تبعیض، و نادیده گرفتن حقوق شهروندی و حق فردیت مواجه کرده است.

نرخ خودکشی موفق در ایران از سال ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۱(به ازای ۱۰۰ هزار نفر)

بیشتر بخوانید:

۲۱۶۲۱۶

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901656